Morgen ga ik met een vriendin naar de sauna om te relaxen. Ik kijk er zo naar uit! Even geen moeder van drie, maar gewoon me, mijzelf and I.. Althans.. En die vriendin natuurlijk. 😉

Maar naakt zijn.. Ik vind het een dingetje..

Naast al mijn enthousiasme heb ik hier al een week of twee stress van. Ook al is mijn eigenwaarde enorm gegroeid, naakt zijn vind ik dus een DING. Tussen al die naakte mensen zoek ik vooral diegene die er beter uit zien dan ik. Ik kan soms onbewust staren en ondertussen maalt mijn hoofd volop.. Hoe kan het dat die vrouw er zo goed uit ziet? Zal ze ook kinderen hebben? Zijn het genen, of is ze een bloedfanatieke sporter? Begrijp mij niet verkeerd, ik ben niet jaloers ofzo, maar meer vol bewondering en ik ben dan vooral naar mijzelf gefrustreerd: waarom zie ik er niet zo uit? Kan ik er wel zo uit zien wanneer ik nog iets aanpas in mijn eetpatroon, kan ik er wel zo uit zien wanneer ik 4 a 5 keer per week ga sporten?

Ik denk oprecht dat het antwoord ja is. Maar het lukt mij tegenwoordig om het te relativeren.. 4 a 5 keer sporten per week is niet haalbaar. Ik werk 30 uur, ik heb een man, daarnaast nog eens 3 jonge kinderen en een sociaal leven. Ik ben blij wanneer het in een week 3 keer lukt.

De afgelopen week heb ik extra op mijn voeding gelet en ik heb echt netjes gesport. Gewoon omdat ik morgen toch het gevoel wil hebben dat ik mijn best heb gedaan.

Voordat ik in bed kruip loop ik nog even in complete naaktheid terug naar grote spiegel en kijk nog eens goed. Ik ben geneigd om mij op de mindere punten te focussen, maar ik dwing mijzelf om even met bewondering naar mijn lijf te kijken.. Tenslotte heeft het veel moeten doorstaan en terwijl ik dit bedenk voel ik een vleugje trots. Van honger tot 3 zwangerschappen.. Nee, het is niet helemaal zoals ik het zou willen, maar hee, het is van mij!